Koty perskie sa rasa najdłużej poddawana wpływowi człowieka, ponieważ już w XV w. na europejskich dworach ksiażęcych należało do dobrego tonu trzymanie "kota angorskiego". Wraz ze staraniami, aby te urocze stworzenia rozmnożyć, zaczęły też następować zmiany rasy powodowane doborem hodowlanym. Poczatkowo ograniczał się on do ulepszania jakości futra i zwiększania długości włosów. Dopiero w miarę rozpowszechniania się omawianej rasy w kręgach mieszczaństwa i wzrostu jej popularności rozpoczęto selekcję ukierunkowana także na inne cechy, jak kształt głowy i budowa reszty ciała.
Koty brytyjskie długowłose należa do dużych ras kotów. Ich ciało jest mocne i muskularne. Łapy sa krótkie i mocne, ogon - długi, zaokraglony na końcu, tworzy pióropusz.Kocięta maja dużo energii, ale dorosłe osobniki sa dość spokojne. Rasa ta niechętnie się wspina. Koty te sa inteligentne i maja wyrazisty charakter.
Kot syberyjski to przedstawiciel jednej z naturalnych ras półdługowłosych. Oznacza to, że jego ewolucja przebiegała bez udziału człowieka. Poczatki rasy datuje się na XVII w., choć niektóre źródła podaja nawet XI w. Pochodzi z Syberii i dlatego jest jednym z najczęściej występujacych kotów domowych w Rosji.Koty syberyjskie to zwierzęta ruchliwe, żywiołowe, z dużym temperamentem. Sa bardzo przyjacielskie, uczuciowe. Nie sa agresywne, nie maja również niszczycielskich zapędów. Koty te bardzo lubia wspinać się i skakać, co potwierdza ich częste odpoczywanie na wysokich półkach i szafach. Sa wspaniałymi myśliwymi.
Koty bengalskie powstały poprzez skrzyżowanie dzikiego kota bengalskiego z kotem domowym, w celu uzyskania kota domowego o pięknym umaszczeniu, zbliżonym do lamparta.Sa bardzo zwinne. Z łatwościa dostaja się na czubki drzew, potrafia też pokonywać duże odległości, wytrwale maszerując. Dobrze czują się również w środowisku wodnym, sa świetnymi pływakami.
Koty tajskie - pochodza od rasy kotów syjamskich. Sa bardzo towarzyskie i przyjacielskie. Obcych trzymaja na dystans, choć to nie jest reguła. Łatwo przyzwyczajaja się do innych domowników, także zwierzęcych. Ma harnonijne proporcje ciała i okragławe kształty; jest silnie umięśniony.Istnieje kilka odmian barwnych. U wszystkich ważny jest wyraźny kontrast między barwa zasadnicza futra a oznakami na głowie uszach, kończynach i ogonie.